A mothers love

Je kent ze vast wel, van die boekjes, kalenders of quotes die over moeders gaan. Over de alles overtreffende liefde van moeders voor hun kind, of de soms complexe relatie van kinderen met hun moeder.

Deze blog gaat over mijn moeder. Mijn heel bijzondere moeder. Zo’n moeder van wie menig mens wenste dat ‘ie er zo één had, zo’n moeder heb ik. Toen ik vandaag een smsje stuurde naar mijn moeder over mijn eerste blog, was zij de eerste die reageerde. Ze schreef:

“Zit in het winkelcentrum op mijn rollator te janken en ik ben zo trots op jou. Mijn Faros is back, LOVE YOU, PROUD OF YOU. Wist dat je sterker, beter en bovenal jezelf zou blijven, maar dan in een nieuw jasje. Mijn Meid! Je eerste emo reactie, je mama.”

In deze zinnen ligt veel opgesloten. Mijn moeder en ik hebben allebei een strijd te voeren. We komen beiden uit een behoorlijk diep dal. Zij is ongeneeslijk ziek en ik kom net uit een, op z’n zachtst gezegd, wel hele diepe mentale dip. Ja, daar is inderdaad wel relatie tussen, haar ziekte en mijn dip. Maar het mooie hieraan is dat we in de afgelopen periode er emotioneel wel voor elkaar konden zijn. Niet alleen als moeder en dochter maar als lotgenoten, vriendinnen, sparring partners en klankbord voor elkaar. Op ‘dipdagen’ maar ook op hoogtijdagen (voor zover je die nog hebt als je “dipt”). We hebben beiden geleerd om om te gaan met emoties die opkomen bij confrontatie met verlies, ontreddering, leegte, onzekerheid, pijn en frustratie. Zowel lichamelijk als geestelijk uiten die emoties zich. Een enorm complex palet aan prikkels die je ,zonder aankondiging vooraf, te verwerken krijgt. Je krijgt geen pop-up waar je op kunt klikken om aan te geven dat je er nu klaar voor bent, nee het ligt al op je bordje en je hebt het maar te slikken. Zo oneerlijk soms, zo veel teveel. Soms is ‘coping’ zoals men dat met een mooi woord noemt niet eens aan de orde. Soms laat je het gewoon over je heenkomen, zonder ingrijpen, zonder protest.

Dan blijft er nog maar weinig over. Soms niets anders dan je te verlaten op de mensen die je het dierbaarst zijn. Zoals je moeder. Die blijft zeggen dat ze in je gelooft. Die je blijft zien voor wie je werkelijk bent ook als je het zelf niet meer ziet. Die je niet opgeeft, ook al heb je jezelf wel opgegeven. Die potentie in je blijft zien als jij groei niet meer voor mogelijk houdt. Die met suggesties komt als jouw ideëenstroom is opgedroogd.

Zulke mensen heb je nodig. Niet alleen bij hele heftige dingen, maar ook bij de ‘gewone’ dips. Of als je op een kruispunt staat, een nieuw begin of juist een afsluiting. Wat het ook is wat jou tijdelijk van je krachten en ambities berooft, ga op zoek naar zo’n inspiratie -en krachtbron. Zo één als mijn moeder voor mij is. Het kan iedereen zijn, misschien heb je geen (goede band met) moeder of vader (meer). Misschien een zus, een broer, een neef, nicht of vriend(in). Op dat moment jouw rots in de branding. Het gaat om mensen die op dat moment even onbaatzuchtig en troostend kunnen optreden. Niet alleen maar om lieve woordjes in je oor te fluisteren of je door je haren te strijken, maar ook om echt luisteren. Die even alles opzij zetten om er voor jou te zijn. Weet je, zulke mensen zijn niet echt makkelijk te vinden. Tuurlijk iedereen wil altijd wel een handje helpen maar weinig mensen kunnen en willen deze ‘moederrol’ op zich nemen. Toch kun je ze vinden. Soms moet je gewoon iets beter kijken. Ik dacht altijd dat als ik met mijn business zou beginnen, dat ik veel input en steun nodig zou hebben van de zogenaamde ‘professionals’, de mensen in het vak, de ‘know-it alls’ en heel veel (ex)collega’s. Tuurlijk, de mensen in je zakelijk netwerk zijn erg belangrijk en zeker waardevol, maar vergeet nooit de ‘moederfiguren’ om je heen, vaak in je nabije omgeving. Dat zijn op de moeilijkste momenten misschien wel jouw grootste krachtbronnen. Koester ze, waardeer ze, houd van ze en houd ze heel dicht bij je. Je weet nooit wanneer jij weer een ‘moedermoment’ nodig hebt. Of wanneer jij de kans krijgt iemand even te ‘bemoederen’. Durf ook dat. Wees er ook eens voor die ander. Soms komt het uit hele onverwachte hoek, omarm dat dan ook.

Wij, mijn moeder en ik, leerden het “the hard way”, toen er geen keus was. We zijn er dubbel zo sterk uitgekomen. We hebben veel geleerd, over emoties, over troost, over lijden en over elkaar. En over hoe sterk de band tussen moeder en dochter kan zijn. En nog altijd sterker kan worden. Gun jezelf ook zo’n band. Gun jezelf ‘a mother’s love’. Hier volgen een aantal van de mooiste quotes over die “Mother’s Love”:

Een quote die erg veel op het gedachtegoed van mijn moeder lijkt:

Blijf vooral geloven dat jij met jouw gevoel en jouw werk deel uitmaakt van het hoogste; hoe sterker je dat geloof in jezelf koestert, des te meer zullen de werkelijkheid en de wereld er daarmee op vooruit gaan.

– Rainer Maria Rilke (1875 – 1926)

Moederliefde is de brandstof die gewone mensen de kracht geeft het onmogelijke te doen.

–Marion C. Garretty

A mother is the truest friend we have, when trials heavy and sudden, fall upon us; when adversity takes the place of prosperity; when friends who rejoice with us in our sunshine desert us; when trouble thickens around us, still will she cling to us, and endeavor by her kind precepts and counsels to dissipate the clouds of darkness, and cause peace to return to our hearts.

–Washington Irving